Om maar gelijk met de deur in huis te vallen; we hebben samen afgelopen vrijdag besloten om te stoppen met het zoeken en runnen van een herberg. Hoe dit allemaal zo is gekomen, lees je hieronder.
Na de grote domper van Hontanas (zie vorige bericht) hebben we de tijd genomen om na te denken wat we dan nu zouden willen gaan doen. We hebben eerst een paar dagen bij Rebekah gelogeerd en zijn toen voor een week naar het klooster van de zusters in Sotilla geweest. Het was fijn om daar te zijn en om een beetje te kunnen nadenken, bidden en praten wat we dan verder zouden willen. Vlak voor vertrek uit Hontanas hebben we nog gesproken met de burgemeester van Castrojeriz. Daar staat een herberg leeg en wie weet dat het wat voor ons zou kunnen zijn. De burgemeester zou ons bellen als ze de sleutels van de herberg gevonden had (beetje gek verhaal, maar ze had de sleutels niet meer…).
Na de week in Sotillo hebben een week bij Rebekah gezeten. Dit was dan ook dichter bij Castrojeriz, voor als de burgemeester zou bellen. Maar je voelt het al een beetje aankomen…ze belde niet. Wij belden haar uiteraard, maar het schoot niet op. Achteraf blijkt ook dat ze de herberg via een soort veiling wil verhuren, dus ja al hadden we het gebouw wel gezien dan nog hadden we niet de middelen gehad om het te runnen.
Nogmaals een behoorlijke domper dus. We hebben ons wel nog uitstekend vermaakt afgelopen week in de herberg van de zusters in Carrión. Het was fijn om weer echt even op de camino te zijn en pelgrims te ontvangen, naar ze te luisteren en te helpen waar nodig. Ook mooi om te merken dat we dit samen kunnen en een goed team zijn!
Aan inzet, energie, ideeën, gastvrijheid, een luistert oor, behulpzaamheid ontbreekt het niet. Het enige wat dus onbreekt is én blijft een pand. De afgelopen jaren hebben we veel opzij gezet om dit te kunnen proberen. We zijn in het diepe gesprongen en zijn er vol goede moed en vertrouwen ingevlogen. We zijn dankbaar voor alle mensen op ons pad dit ons geholpen hebben om te kunnen bouwen aan onze droom. We hebben heel veel mooie mensen ontmoet, toffe dingen gedaan en heel veel geleerd. En uiteraard een fantastische vriendschap opgebouwd met elkaar. We hebben geen spijt. Maar moeilijk is het wel dat het herbergavontuur hier stopt.
Hoewel nog niet helemaal. Leonie en Thirza zijn deze week vakantie aan het vieren in de omgeving van Bilbao en Anne gaat een stukje van de GR10 (route door de Franse Pyreneeën) lopen. Volgende week maandag ontmoeten Leonie en Anne elkaar weer in Saint Jean Pied de Port om samen de camino te gaan lopen. Niet echt als pelgrims, maar als Herbergiers zonder Herberg. Alle mooie plannen die we hadden om aan te bieden aan pelgrims in een herberg, zullen we nu onderweg aanbieden. Denk bijvoorbeeld aan een lekkere vegamaaltijd, een (pop-up) kapel om een kaarsje te branden, een goede vraag om over na te denken, een spelletje, een kop thee onderweg, een goed gesprek etc. Letterlijk als lopende Herbergiers zonder Herberg.
Het wordt voor ons ook een kleine “afscheidstour” om dat we gaan lopen langs bijna alle herbergen waar we hebben gewerkt of waar we ooit van hebben gehoopt dat we die zouden kunnen gaan runnen.
We gaan lopen van Saint Jean Pied de Port naar Lugo, via Leon en Oviedo, om thuis te googlen!
We zijn verdrietig dat we dit besluit hebben moeten nemen, maar we kijken uit naar de weken die komen. Om nog een keer onderweg te mogen zijn. En daarna? Een nieuwe start! Hoe, waar en wat dan ook!
herbergiers zonder herberg 